Een toekomst met corona

Wordt u ook zo moe van corona ? En dan bedoel ik niet : voelt u een van de ziekteverschijnselen ? We zijn met zijn allen zo bezig met het virus. Maar we komen vooralsnog niet veel verder dan het is er (nog steeds).

Als ik alle berichtgeving bij elkaar optel, bekruipt mij het sterke vermoeden dat we er voorlopig niet vanaf zijn. Dat we ons er op in moeten stellen dat wij nog lang door covid-19 gezelschap worden gehouden.

De maatregelen om de pandemie in te dammen, beïnvloeden vooral de sociale interactie. Houdt afstand en vermijdt drukte. De arbeidzame mens leeft vooral onder het motto ‘blijf thuis’. In de zorg of de productie is dat logischerwijze een loze kreet.

Maar dekken deze maatregelen wel de lading ? Met social distance voorkom je waarschijnlijk een directe overdracht van mens tot mens. Het credo ‘blijf thuis’ lijkt dat te versterken.

Het corona-virus heeft zich mijns inziens zo snel over de wereld kunnen verspreiden omdat we in een internationale maatschappij leven. Er bestaat een veelheid aan internationale contacten. Dat betreft niet alleen zakelijk verkeer, maar ook veel vrije-tijds-bestedingen. We hebben een levensstijl ontwikkeld waarbij het normaal is om veel boven-lokale contacten te onderhouden.

We leiden tegenwoordig een actief boven-lokaal leven. Het is normaal om voor het werk een uur reistijd nodig te hebben. Het is bijna onwaarschijnlijk dat de klusser die je inhuurt uit je eigen omgeving komt. En een stedentrip of weekendje-weg zijn geen uitzonderlijke activiteiten meer. En vakanties hebben zeker een internationaal trekje.

Het zou mij niet verbazen als de mobiliteit, die wij zo gewoon zijn gaan vinden, een enorme bijdrage heeft geleverd aan de verspreiding van het virus.

Mijns inziens zou het credo ‘blijf thuis’ niet alleen ingevuld moeten worden vanuit de optiek arbeidsdeelname, maar uitgebreid moeten worden naar de sociale mobiliteit. En dit geldt des te sterker als we er van uitgaan dat corona voorlopig niet verdwijnt.

Ik voorzie een sociale revolutie. Een actieve heroverweging van het adagium : think global, act local. Een leefbare toekomst – maar coronaproof – zou wel eens binnen een straal van twintig kilometer kunnen liggen.

Ons sociale leven – met ingeperkt corona – zal vooral lokaal moeten gaan plaatsvinden. Het vergt een rigoreuzer aanpak om ook het woon-werk-verkeer in te dammen en de arbeidsdeelname vooral lokaal te organiseren. Maar er zijn zeker mogelijkheden. Er zijn de nodige forensen met nagenoeg hetzelfde werk die beide in de tegengestelde file staan en met elkaar zouden kunnen ruilen.

Het gevolg is – naar mijn mening – dat social distancing meer betekent dan blijf op minstens anderhalve meter. Het zou ook moeten omvatten blijf binnen de 20 kilometer.

Adrie Bouterse