Visserslatijn

“Odd Fishermen on the water!”

De laatste vrijdag van de maand augustus

Gaan voor dag en dauw dus

Een twintigtal Odd Fishermen op pad

Om zich langs diverse wegen door land en stad

Een route te banen naar de MS Dageraad.

Nee, niemand komt zo’n dag te laat!

Terwijl we aan wal weer lucht stonden te happen

Begon al iemand over “door het lood heen klappen”…

Blijkt gewoon rayontaal – niet meer dan visserslatijn.

Vissers hanteren dit soort schijn:

Wat groot en van belang lijkt, is eigenlijk heel klein.

Aan boord koffie en welkom van Douwe:

Hij excuseert eerst Anno, onze ouwe gouwe!

Maar bij veranderend tij

Komt hij er volgend jaar weer bij.

Een inleidend woordje over 500 soorten vis

Dat was heel niet mis, nee, dat was heel niet mis!

Die Amazone blijkt geen Waddenzee

Want als je hier een palinkje scoort, zit het heel erg mee!

Toen nog: hoe steek je een piertje aan de haak?

Nee, niet zo, rare snaak!

Enfin: bij zon en wind en onder aan de dijk om drie over negen

Gaf de schipper die vreemde soort vissers zijn zegen…

Tot een uurtje of elf hielden wat groen en een verdwaald krabje

Alle goede bedoelingen voor het visserslapje.

Er was genoeg tijd voor een warme snack

Een vroeg pilsje en van die bal een vette bek.

Dame achter de bar wil heren porren:

“Mannen, je ballen staan koud te worren!”

Maar om tien over elf om precies te zijn

Had Ruud een eerste platje aan zijn lijn.

De schipper adviseert deez’ visser dan heel fijn

“Maak niet zo’n fijn besnaard gebeuren:

Scheuren, jongen, scheuren!”

Nummer twee, drie en vier volgden snel

Maar Ruud verdiende die medaille echt wel!

Een uurtje later scoorde Marco de eerste aal:

Wellicht de langste ook dit maal?

Zo glad was die aal in die ton met snot

De tweede kwam snel daarna in die pot.

Wat het nut is van een dag als deze

Valt zelfs na 6 platjes en 3 alen uit de vangst niet af te leze

Wat moet je missen als je niet wil vissen?

Die praatjes heb je toch wel.

Zon, zee en wind krijg je ook snel.

Zijn het de pieren, de hengel of het turen?

Of misschien het gluren in de emmer van de buren?

Wijsheid is in deze niet te geven –

Het adagium is toch leven en laten leven.

Na de lunch met uitsmijter, worst of tosti

Kwam er toch nog wel een vissie en dan mochti

Aan de drijvende haak

Van die eerdere snaak

Maar van de 23 monden konden slechts 20 worden gevuld

Dus werd er later van gesmuld.

Toch na een dag van sfeer, zon, wind en water

Kwam er vanzelf wat minder gesnater.

Winnaars werden gelauwerd en bekroond,

Verliezers bijna weg gehoond.

Maar na een verzoenende borrel en aanvullend maal

In deze Loreley’s overbekende zaal,

Werd echt al onze energie gefnuikt:

Heren, we hebben deze dag weer prachtig gebruikt.

Eljan de Wijs